پیکربندی DHCP Server در ویندوز سرور

در این پست آموزشی من قصد دارم نحوه پیکربندی DHCP Server در ویندوز سرور خیلی راحت بهت آموزش بدم. دقت کن و حتما یکبار تمرین کن.

پیکربندی DHCP Server

Scope در معنای لغوی به عنوان  محدوده به کار گرفته میشه. همون طور که میدونید آدرس های IP کلاس های متفاوتی دارن. همچنین ما به عنوان  DHCP Administrator  میتونیم محدوده آدرس های Private مون رو به دلخواه انتخاب کنیم. Scope در  DHCP برای  تعیین محدوده آدرس های IP ایه که میخوایم DHCP Server مون به کلاینت ها تحویل بده.

برای  ایجاد  Scope از داشبورد Server Manager منوی Tools و سپس گزینه DHCP رو انتخاب کنید.

در کنسول مدیریت DHCP از منوی سمت چپ بر روی  نام سرورکلیک کنید و بر روی  IPv4 ره کلیک و در آخر New Scope رو انتخاب کنید.

Wizard مربوط به ایجاد Scope باز میشه. بر روی  Next کلیک کنید. در بخش Scope Name نام دلخواه و توضیحات مورد نظرتون رو برای  Scope  در نظر بگیرید.

در صفحه IP Address Range باید محدوده IP هایی رو که این Scope قراره محول کنه مشخص کنیم. در قسمت Start IP Address  اولین IP و در قسمت End IP Address آخرین آدرسی که قراره Assign بشه رو مشخص کنید. با تعیین آدرس ابتدایی و انتهایی به صورت خودکار با توجه به Class IP فیلد های Length و Subnet Mask پر میشه. اما ممکنه شما بخواید از محدوده IP کلاس C اما با Subnet متفاوت با اون استفاده کنید که در این صورت میتونید Length و Subnet Mask رو ویرایش کنید.

در مرحله Add Exclusions and Delay میتونید برخی از آدرس های IP رو از محدوده تعیین شده مستثنی کنید تا DHCP Server آدرس های موجود در اون رنج رو به هیچ سیستمی اختصاص نده. معمولا این IP ها رو برای  برخی سیستم هایی که در شبکه میبایست IP دستی و ثابت داشته باشن (مثلا سرورهای شبکه) در نظر گرفتیم و به صورت static برای  اونها وارد کرده ایم یا وارد خواهیم کرد لذا DHCP Server نباید از این IP ها استفاده کنه و نباید اونها رو به کلاینت های خود اختصاص بده. برای  مثال فرض کنید که دو عدد  IP قبل از راه اندازی  DHCP به صورت Static به سرورهای مهم تخصیص یافتند که در محدوده مورد استفاده ما نیز قراره دارند. برای  اینکه به DHCP Server بفهمونیم که آدرس های مذکور رو به کلاینت ها نده محدوده اونها رو در این قسمت وارد میکنیم.

برای  مثال همون طور که در تصویر بالا مشاهده میشه ، IP های ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱۰ تا ۱۹۲.۱۶۸.۱.۲۰ رو از این لیست مستثنی کردیم. اشتباهی که بسیاری از کاربران کم تجربه تر(منظورم خودمه) ممکنه در این مرحله انجام بدین اینه که پس از نوشتن محدوده مورد نظر بر روی Next کلیک می کنیم و فراموش میکنیم دکمه Add رو بزنیم. پس بر روی  Addکلیک و سپس Next رو میزنیم.

فیلد Subnet delay in milli second در سناریو هایی که بیش از یک DHCP Server در سازمان وجود داره ، کاربرد داره و اگر تنها از یک DHCP Server استفاده می کنیم ، بهتره این گزینه رو صفر قراره بدین.

در پنجره Lease Duration شما میتونید زمان Lease Renewal Process رو تعیین کنید. اگر این زمان رو بر روی  مقدار کم تر از ۸ روز تنظیم کنیم آدرس های IP سریع تر از حالت رزرو خارج میشن و اگر محیط ما از لحاظ ورود تجهیزات جدید  Stableباشه و دستگاه های زیادی روزانه به شبکمون متصل نشه حتی میتونیم این زمان رو افزایش بدین . اما مقدار پیش فرض ۸ روز به نظر من برای اکثر شبکه ها بسیار مناسبه.

در پنجره Configure DHCP Options گزینه  yes رو انتخاب کنید تا به ادامه تنظیمات بریم.

در صفحه Router آدرس اینترفیس داخلی Router شبکه رو جهت معرفی به کلاینت ها وارد کنید. سیستم های شبکه از طریق این روتر به اینترنت و یا به شبکه ها و یا subnet های دیگه متصل میشن.

در صفحه domain name and DNS servers میتونید به صورت اختیاری یک Parent Domain  یا اسم شبکه به کلاینت ها اختصاص بدین  و نیز در بخش زیرین اون، آدرس یک یا تعدادی DNS Server رو برای سیستم های شبکه تعریف کنیم. اگر شبکه ما شبکه دامینه میبایست آدرس DC+DNS شبکه رو وارد کنیم، در غیر این صورت میتونید آدرس DNS Server های اینترنتی مانند ۴.۲.۲.۴ و ۸.۸.۸.۸ و نظیر اونها رو وارد کنید.

در صفحه WINS Server اگر تنظیماتی وجود داره مانند صفحه قبلی اون رو تنظیم کنید.

در صفحه Active Scope گزینه yes رو انتخاب کنید تا بعد از عملیات Scope ساخته شده فعال بشه.

بر روی  finish  کلیک کنید! تبریک کار تمام شد.

در بخش Address Pool  محدوده آدرسی رو که برای   DHCP server جهت توزیع  IP Address تعیین کردیم و نیز محدوده آدرس هایی که  مستثنی کردیم رو مشاهده میکنیم.

در بخش Address leases لیست آدرس هایی که این سرور به DHCP client های شبکه اختصاص داده رو مشاهده میکنید.

نتیجه گیری

سرویس DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) یک سرویس شبکه است که در شبکه‌های کامپیوتری استفاده می‌شود و برای اتوماتیک تخصیص آدرس IP و تنظیمات شبکه دیگر به دستگاه‌های متصل به شبکه مانند کامپیوترها، تلفن‌های آیپی، دستگاه‌های IoT و سایر دستگاه‌های شبکه استفاده می‌شود.

DHCP سرور نقش مهمی در مدیریت و تسهیل فرآیند تخصیص آدرس IP دارد. وظیفه DHCP سرور این است که درخواست‌های DHCP کلاینت‌ها را پاسخ داده و آدرس IP، ماسک زیرشبکه، دروازه پیش‌فرض و سایر تنظیمات شبکه را به طور خودکار به آن‌ها اختصاص دهد. این فرآیند به صورت دینامیک صورت می‌گیرد، به این معنی که هر بار که یک کلاینت به شبکه متصل می‌شود، DHCP سرور یک آدرس IP جدید را به آن اختصاص می‌دهد.

استفاده از DHCP سرور باعث سهولت و انعطاف‌پذیری در مدیریت آدرس‌دهی شبکه می‌شود. به جای تنظیم دستی آدرس IP برای هر دستگاه در شبکه، DHCP سرور به طور خودکار این وظیفه را بر عهده می‌گیرد و به هر دستگاه آدرس IP منحصر به فردی اختصاص می‌دهد. این باعث می‌شود که مدیران شبکه بتوانند به راحتی مدیریت و نظارت بر آدرس‌دهی شبکه را داشته باشند و از تداخل آدرس IP جلوگیری کنند.

به طور کلی، DHCP سرور بهبود قابل توجهی در مدیریت و اداره شبکه ایجاد می‌کند و کاربران را از زحمت تنظیم دستی آدرس IP و تنظیمات شبکه مصون می‌سازد.

امیدوارم که این مقاله برات مفید بوده باشه . اگه اینطور بوده لطفا اونو با دوستات به اشتراک بذار تا اونا هم استفاده کنند درضمن خوشحال میشم اگه چیزی هست که من فراموش کردم و تو میدونی و میتونه به بقیه کمک کنه، تو کامنتها بنویسی …